Fânî oldum, eserim yok,
Benim benden haberim yok;
Dilimden söyleyen Haktır,
Söylemeğe, ezberim yok.
Nereye gitti benliğim?
Bilmiyorum acep kimim?
Bir âciz-i bîçâreyim,
Benden diyen, dâim Alîm.
Varlık kalmadı zerrece,
Ne gündüz kaldı, ne gece;
Okuyorum, harf canlandı,
Oldum âlim, etmem hece.
Kitapları: kâğıt değil,
Bu yandığım, ağıt değil;
Dışım yanar, içim güler,
Her zaman ân; vakıt değil.
Nokta oldu (Evvel), (Âhir),
Satır-oldu (Bâtın), (Zâhir);
Kitabıdır benim gönlüm,
Açıldı, olunca tâhir.
Çıktı gözümden meydana,
Teslîm-edildi insana;
Melekleredir tahsîli;
Fakat, görünmez Şeytana.
O, benlikten giymiş libâs,
Safâ bilmez, çekiyor yas;
(Emre)! varlığından soyun,
Halk-Edende, yok iltimas.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:14.15
7.7.1962