Bu dünyâ fânî; geçer;
Ne yapsan, tekrar göçer;
Tohumu seç de sen, ek,
Kul, ektiğini biçer.
Verirler böyle haber,
Velîler, hem peygamber;
Ne kazanırsan burda,
Götürürsün berâber.
(Benlik) olsun, ister, (kîn),
(Mezhep) olsun, ister (dîn),
Sen ne huyu seversen,
Yaradan, verir izin.
Ferahlığa et niyet,
Nur görsün bütün millet;
Seçer isen benliği,
Kazancındır eziyet.
Çekersin senden sana,
Devâm-eder sonuna;
Yaradanın emridir;
Ne zarar olur Ona…
Anadan doğunca kul,
İkiye ayrılır yol;
Biri gider tamuya,
Takvâ yürü de kurtul.
(Emre)! işit de uyan,
İslâm mı nefse uyan?
Eyle aşkı arkadaş,
Yürü, aslına dayan.
Odur ebedî durak,
Ayık, olmazsın ahmak;
Perdesi senden sana,
Aşkın ateşine yak.
Zapteden: Müncibe Görgün, Şevket Kutkan.
Saat:14.22
5.7.1962