Bize bakarsın bebek!
Bilirim, sensin melek;
Kemâlâtın tohumu,
Evvel görünür çiçek.
Büyür, eder tekâmül,
Dolaşır gönül gönül;
Kuşların şâiridir
Küçücük olan bülbül.
Okur aşktan âyâtı,
İşâret eder (Zât)ı;
Sesiyle gıdâ verir,
Yetiştirir hayâtı.
Buna benzer misâli,
O ettirir visâli;
Öter de unutturur
Dünyâ denen hayâli.
Nurlar saçar sesinden,
Halâs-eder nesinden… (1)
Anca aşk kurtarırmış
Bu nefsin pençesinden.
Böylece eder sâlim.
Bu (Ledünnî)ye Âlim;
(Emre) âşık olunca,
Okudu gözden ilim.
Mâşuk, etti imtihan,
Berâberdir her zaman;
Dil ile târîf-olmaz,
Olmak lâzımdır hayran.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:8.45
(1) Nelerinden kurtarmaz ki… 30.6.1962