Fedâ etmeli başı,
Haktan almalı aşı;
Bir noktanın, olur mu
Bu âlemde yoldaşı…
Yok-olmak lâzım Onda
Kavuşmalı murâda;
Ayrı bir varlık olmaz,
Canı etmeli fedâ.
Görünmeli kul gibi,
Gözden giden yol gibi;
Yanıp aşk-ateşinde,
Erimeli pul gibi.
Tutulsa başka varlık,
Gönül, olur karanlık;
Yanarak gidenlere
O kapı, durur açık.
Girsen, ederler kabûl,
Ezeliden bu, usûl;
İçeri girenlere,
Denilir orda, makbûl.
Edilmez olur hiddet,
İçi doludur himmet;
(Emre) dâim çağırır:
Medet Cânânım! medet!
Zapteden: Müncibe Görgün, Ş. Kutkan.
Saat:21.17
20.6.1962