Aşk, bizi etti hayrân,
Durmaz, yakıyor her ân;
Ezelîden bitiştik,
Bulunur mu ayıran.
Buna demişler Vahdet,
Yaklaşamaz hiç Kesret;
Bu aşkın ateşinde
Süzülmüştür ibâdet.
Kimsenin yetmez eli,
Bitmeyince emeli;
Muhabbet ağacına,
Mevlâ, eder tecellî.
Neylesin buna ilim…
Sonudur kalb-i selîm;
Zerre kalsa benlikten,
Kimse olamaz teslîm.
Dediler: Fenâfillâh
Olanda, kalmaz günah;
Bu (Emre), onun için
Yanarak ediyor âh.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:17.50
Not: Bu doğuş, teybe de alınmıştır.
12.3.1962