Hoş yaptık aşımızı,
Yenecek aşımızı;
Birleştik mevlâ ile,
Görürler dışımızı.
Olduk dâim berâber,
Hâlimiz, verir haber;
Dört Unsurdan bu beden,
Dilberi eyler siper.
Göremez, uyanmadan,
Yüzümüze yanmadan;
Âyet var: (Sığbatullah);
Renklere boyanmadan.
Etmeliyiz biz himmet,
Görünmeli bu devlet;
Nefis, neyi severse,
Son zamânı, rezâlet.
Gönül! gel, bu aşktan al,
Yan, kül ol, ebedî kal;
Bil, katleyle arzûyu,
Seni bekliyor visâl.
Bu fırsat geçmez ele,
Kapı açıkken, dile;
Ver canını, bin can al;
Sunarsın Azrâile.
Sonucu, olunğ pişman,
Aldatır nefis-Şeytan;
Senin dostun, Çağıran;
Başka sevgiler düşman.
(Emre), Hakka oldu kul,
Çağırır, kim ki makbûl;
Duy, çık devlet tahtına,
Cümle düşmandan kurtul.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:18.20
10.4.1961