Yüzün benzer güneşe,
Görene, gelir neş’e;
Bu âlemde birteksin,
Hâcet var mıdır eşe?
Denmiştir sana âdem,
Şükür, kalmadı sitem;
Her beyin yarasına
Nazarın sürer merhem.
İyi ol, kalmaz illet,
Bulunur nice devlet…
Önü bir karanlıktır,
Sonu ışıktır, seyret.
Gözlerini aç da bak,
Sevmek, sana müstahak;
Hakettin, helâl olsun,
Sen dinle, söyler dudak.
Orda durur Cebrâil,
Kürsüsü: söyliyen dil;
Çok emekler sen çektin,
Nursun, karanlık değil.
Kul, büyür düşe düşe,
Kalkar, bakar güneşe;
Akıl, bâliğ olmadan,
Nasıl Hakla görüşe?
Bilemez kıymatını,
Okumaz âyâtını;
(Emre) sana getirdi
O vuslatın atını.
Bin de yürü semâya,
Yetiş güneşe, aya;
(Emre)nin gözlerine
İyi bak doya doya.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:18.20
29.3.1961