Sen görününce, Hayrânım!
Gaaiboldu sende canım!
Aklım, fikrim fenâ buldu;
Nereye gitti irfânım?
Bilmiyorum ki ne oldum!
Azaplarımdan kurtuldum;
İki dünyâ, oldu gölge,
Canımı gözünde buldum.
Avcumdadır zerre ve kül,
Mekân-oldu bütün gönül;
Ateşe yandı, tükendi,
Her şeyler görünüyor: gül.
Gözüme geldi ışığı,
Nur görürüm taşı dağı;
Seni işâret-ediyor
Her peygamberin parmağı.
Oldun gözlerimin şâhı,
Gelip görsünler Allahı!
Sofular Mekke’ye gitsin,
Ben’im âşık Beytullâhı!
Hak vâr-iken, var değilim,
Safâlarım; zâr değilim;
Dostlar ile dost-olmuşum,
Bilmeyene yâr değilim.
Muhabbetin nazarıyım,
Âh-edenlerin zârıyım;
Kitaplar kayıt edemez,
Göz nûrunun yazarıyım.
Bir dem gelir, ederim naz,
Gelip anlar, eden niyâz;
Hareketim: ibâdettir,
Bakışlarım, oldu namaz.
Benim ile duruyor (Rab),
Kalblerden okunan (Kitap);
Bu (Emre)nin (iki kaşı),
(Dört İmam)a oldu mihrap.
Âşık olup kılan, gelsin,
Bakıp fânî olan, gelsin;
Sâdıkların mekânıdır,
Bir denizdir, dalan gelsin.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:17.35
28.3.1961