Gözlerin bana bakar,
İçinden nurlar akar;
Burnundan çıkan nefes,
Cennet elinden kokar.
Sanki bir canlı gülü…
Öttürüyor bülbülü;
Terkeyleyip dünyâyı,
Mekân-etti bu gönlü.
İçinde sürer devran,
Çünkü olmuştur Sultan;
Arasalar, bulunmaz
Senden başka bir yatan;
Kimsenin değil, senin,
Sen de anla da, ol emîn;
Aşk-ile yıkanınca,
Nûra kesti bedenim.
Melek, görse bir kerre,
O yanar göre göre;
Dilek budur Mevlâdan:
Hiç yaklaşmasın kire.
Kalmasın ondan eser,
Bu (Emre) böyle ister;
Nicesini yıkamış
Dâimâ (Havz-ı Kevser)…
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:9.30
25.3.1961