Gönülden doğdu günümüz,
Ona döndü her yönümüz;
Kuruldu, kimseler görmez
Aşkla olan düğünümüz.
Bizim ile, felek oynar,
Eğer dokunursa, yanar,
Bu bir muhabbet kazanı,
Gözler nûru ile kaynar.
Metheder nebîler dili;
Vâsıta eder Cibrîli;
Karşımızda sallanıyor
Hızır-İlyas olaneli.
Misâl-olsun mevlâneler,
Aşka düşen dîvâneler;
Söner, bu ışık önünde,
Sükût eder pervâneler.
Nûra keser yana yana,
Fedâ olurlar insana;
Gözünü aç, seyret (Emre)!
İbret-olsun onlar, sana.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:22.15
14.3.1961