Baktın, çarptın canımı,
Dînimi, îmânımı;
Bilmem nereden aldın
Sönmeyen ceryânımı?
Kim ki dokunur, tutar,
İki dünyâ, gelir dar;
Bir mekân-oldu yürek,
Ceryânı veren yatar.
Aşktır, görünür sevdâ,
Uzak değil, burada!
Dediler: Bir damla kan,
Yüreğimde, (süveydâ).
Kimse göremez, gizli,
Yetişmez nâdân eli;
Ben lâl gibi dururken,
Alırım ondan dili.
Bülbül gibi öterim,
Dâim yanar tüterim;
Gören, akıllı sanır
O Mecnun’dan beterim.
Söyler, çıkar her sesi,
Sıtrediyor perdesi;
Gelsin âşıklar, alsın
Yanan (Emre)den dersi.
Gözşâhı, olmuş Kitap,
Vücûdu olmuş harap;
Gelip suâl sorana,
Hâl-ile eder hitap.
Bilir, onu okuyan,
Gelmeye, alır imkân;
Olmuş ateş ocağı,
Tatlıdır, (Emre), gir, yan!
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:17.05
11.3.1961