Karşımda güle güle,
Beni getirdin dile;
Yanarım gözlerine:
Bülbüller, öter güle.
Sevdiğim, nebat değil,
Munakkat hayat değil;
Söylerim kuşdilince,
Anlanmaz: âyet değil.
Dünyâya eder te’sîr,
Hallolmuş, olmuş tefsîr;
Çıktım ten kafesinden,
Bir dahî olmam esîr.
Kondum gönül bağına,
Çıktım âdem dağına;
Hiç ben tutulur muyum
Benliğin tuzağına?
Benim iledir Habîr,
Kimse edemez cebir;
Gönlüm, oldu bir hâkim,
Akla âittir tedbîr.
Hâkim, olur mu mes’ûl?
Ona tâbi’dir her kul;
Bütün canlı, yürüse,
Gelir de dayanır yol.
Uğrarlar, geze geze,
Toplanırlar merkeze;
Yaradılan birikir,
-(Emre) açarsa- (Göz)e.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:20.30
20.12.1960