Bu ne hâldir Yârabbî!
Bütün sensin sâhibi;
Târîfi mümkün müdür?
Hiç görünmüyor dibi.
Akıl yeter mi ona…
Bilinir senden sana;
Göz ile taksîm-ettin
Seni, istiyen cana.
Bozulur mu kaanûnun?
İlmine olur mu son?
Kuvvet, kudret senindir,
Biliriz, senden, oyun.
Kaldır artık perdeni,
Seyreylesinler seni;
Sana doğru yol ettin
Sayısı olmaz dîni.
Kimisi haça tapar,
Görmek için put yapar;
Bu söylenen sözlerden,
Anlıyan, hisse kapar.
Kimisi namaz kılar,
Senin için eder zâr;
Bunlar kime yalvarsın?
Sen değil misin Gaffar?
Yönü dönmüşler sana,
Bakarlar yana yana;
(Emre)yi meftûn-ettin
Gizlendiğin insana.
Zapteden: Müncibe Görgün, Necati Büyüktermiyeci’nin evinde.
Konya, Saat:19.30
14.12.1960