Cihan yanar âhımdan,
İçinde durur: İnsan;
Gözlerimden akıyor
Kalbimin içine kan.
Sever, istemem derman,
Yanmaktan aldım ihsan;
Her baktıkça görünür,
Âşıkı eder hayrân.
Seyredince içine,
Elvedâ ettim dîne;
Canlı iken sardılar
Etten, tenden kefene.
Halledemiyor, sözler,
Göremez bakan gözler;
Beni mecrûh-edeni,
Gözlerim, dâim gözler.
Çok baktı, doyamadı,
Târîf-edilmez adı;
Göz ile kulak alır
Aşka bürünmüş tadı.
Onunladır her cisim,
Konmamış ona isim;
(Emre), baktı yok oldu,
Sâde kaldı bir resim.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:00.32
30.11.1960