Sana olunca vurgun…
Bakan gözlerin, yorgun;
Gezdirdiğin can ile
Dâim, edersin oyun.
Bilmem ne eyledim ben,
Beni av eyledin sen…
Baktın, girdin gönlüme.
Ateşe düştü bu ten.
İçten içe yanıyor,
Meftundur, dayanıyor;
Söndürmez yedi deniz;
Volkan içinde bir kor.
Oldum ben bir semender,
Bana bakınca Dilber;
Gezerim, gözüm ile,
Aşktan ekerim bider.
Gök ile yer tutuşur,
Denizdeki su kurur;
Gizlenmek ister idim
Dillerde ettin meşhur.
Cânânım! bu nasıl iş?
Oldu kalblere giriş;
Kupkuru kaldı (Emre),
Gönlünü sana vermiş.
Kaldı ad ile sanı,
Dönmez oldu lisânı;
Olunca sana kurban,
Sevgin, oldu ihsânı.
Aldı, eyledi kabûl,
(Emre) biliyor: makbûl;
Öten bir bülbül oldu,
Seni görüyor: bir Gül.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:18.00
1.10.1960