Bu hâlimiz bir şan-olsun,
Karanlığa rûşen olsun;
O Mevlânın ışığına
Hiç silinmez nişân-olsun.
Şefkat bulsun bütün âlem,
Yaralara olduk merhem;
Gelsin, bizden ibret alsın
Hemi Ahmed, hem de Âdem.
Bulduk, geldik biz, onlardan,
Bizim ile oldu Rahman;
Bakıp, kötü görenlere,
Elden gelse, etsek ihsan…
Hep yüzleri olsun berrak,
Böyle emir eylemiş Hak;
Onlar ile bir eyledi
Mânevî Hâl-i İstiğrak.
Biz cümlesinin canıyız,
Gönüllerin mihmânıyız;
Muhammedden sonra geldik,
Ölüm bilmez Kur’ânıyız.
Hakka erişir okuyan,
Gözlerine olduk ayân;
Oldu vücudumuz ateş,
Yaklaşamaz bize Şeytan.
Nasıl eder bizi iğvâ?..
Uyutamaz bu mâsivâ;
Bu (Emre)yi aşk sarmıştır,
Nasıl te’sir-eder sevdâ…
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:9.45
22.9.1960