Yârabbî! bu nasıl esrar?..
Yaratmış, gizlenmiş Gaffâr;
Gözönünde döner iken,
Gaafiller, semâdan arar.
Kendisi denize benzer,
Âşık olsan, bize benzer;
Derler: (Sırât-ı Müstakîm):
Bu âdemden ize benzer.
Görünür mü yanmayınca,
Dünyâdan usanmayınca…
Bu aşk, hiç sarhoş eder mi
Gözden içip kanmayınca…
(Aşk)a, Kur’an, demiş: (Şarap);
Meydandadır, gizli kitap;
Can kulağıyla duy gönül!
Senden sana eder hitap.
Görünüyor, okuyana,
Benzemez dîne, îmâna;
Mekânını kurmuş, durur,
Aşka bürünmüş insana.
Onu göstermiyor gaflet;
Söylemedi mi Muhammed?
Söyliyenden al kulağı,
Onun gözlerini seyret.
Onda yoktur zann ü güman;
Bize görünüyor: insan;
(Emre)! kolay anlaşılmaz,
Küfür, olmayınca îman.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:21.15
17.8.1960