Gözlerin olmuş ayna,
Neler gösterir bana…
Gönderir sessiz vahiy,
Duyan, nasıl dayana…
Suya keser, taş olsa,
Dağlara kardaş olsa;
Yerlere sürer yüzü,
Bu dünyâya baş olsa.
Görürsün ezelî;
Ne eyledin Halîl’i…
Hakkıyle anlatmadı
Gelen peygamber dili.
Göz ile görmek gerek;
Saklamaz olur felek;
Acebâ insan mısın?
Çokları diyor: melek.
Bilen, ad bulamadı,
Meydan, at bulamadı;
Unuttu her lezzeti,
Başka tat bulamadı.
Anladık, akl-ı selîm;
Târîf-ediyor dilim;
Meydana koydu Ahmed,
Bilmedi Mesîh, Kelîm.
Görünüyor (Emre)den,
Bilmiyen, sanır beden;
Gözönüne çıkınca,
Ne sen kaldı, ne de ben.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:14.20
15.8.1960