Aşk nereler gezdirir…
Tatlı candan bezdirir;
Değiştirir bu aklı,
Nice sırlar sezdirir…
Bildirir gizli, gaaib…
Gösterir bize Sâhib;
Bu (İlm-i Ledünnî)yi
Kayıd-edemez kâtip.
Okumayan, hep mevtâ,
Çürüyor yata yata;
Düşüp yansa bu aşkta,
Kalmaz zerrece hatâ.
Haktan, olur pîripâk,
Yakayı ettirmez çâk;
Erişir bir devlete,
Onun misâlidir: hâk.
Olur Mevlâsına kul,
Açılır bilinmez yol;
Gönül! seyret o yüzü.
Bütün azaptan kurtul.
Gezersin taşı dağı,
Zehirli dört bucağı;
Verir huydan bir meyva,
Yeme, öldürür: ağı.
Duy söylenen kelâmı,
Unutma sen (İmam)ı;
Kimlere yaramıştır
Bütün meyvanın hamı?
Zannedersin: kıymatlı,
Kabuğu var, çok tatlı;
Uyma, seni öldürür,
Nefis derler kır atlı.
Onun mekânı külhan,
Ona mahkûm bu cihan;
(Emre)! sana görünsün,
Âşikâre ve nihan.
Zapteden: Fehmi Görgün.
Namrun, Saat:00.15 – 00.30
31.7.1960