Her akıldan bilen ben’im!
Her yüzlerden gülen ben’im
Benimdir bütün dirilik,
Ölülerle ölen, ben’im!
Ben’im, her anadan olan,
İki âlemlere dolan;
Bu dünyâya gelen, göçer,
Ben’im ebediyyen kalan.
Ben’im her gözlerin şâhı!
Her görenler, eder âhı;
Arayıp, beni bulanın
Yıkanır, kalmaz günâhı.
Benimledir, eden inkâr,
Hemi fakîr, hemi hünkâr;
Anlamayan, eder iflâs,
Benimledir zarar, hem kâr.
Benimledir cümle melek,
Adedi bilinmez felek;
Aşka giriftâr-olmadan,
Nasîbolmaz beni görmek.
Ben’im her dinlerin ucu,
Semâ ellerinin burcu;
Kıvılcımı alanların,
Sultân-olur, kalmaz suçu.
Ben’im günâhı affeden!
Bakışlarımla sâf-eden;
Zümrütlere yuva için,
Her insanları (Kaaf) eden!
Beni bulan, olur emîn,
Her isteği, olur te’min;
Tanrı yoluna gidemez,
Gelip almayınca izin.
Ben’im canlı Hicaz Taşı!
Bilen, sürer, gelip, başı;
Muhammed mîrâc-ederken,
Berâber giden yoldaşı.
Gözlerime olur sücûd,
Çünkü her mekânda mevcud;
Aşkı olmayan, bilemez,
Mevlâ iken, görür vücud.
(Emre)liği, etmiş siper,
İçinde gizlenmiş Dilber;
Her yoklukla gelenlere,
Bu esrardan verir haber.
Zapteden: Özcan Altınören.
Saat:10.00
29.7.1960