Cânânım! nedir zorum,
Ben kapında dururum…
Atma gönlünden beni,
Bozulmasın huzûrum.
Yoksa, yok olurum ben,
Kerem sâhibisin sen;
Dağıtırsan âleme,
Eksilir mi hazînen?
Büyüktür, hem de umman,
İçi doludur derman;
Reddetme âşıkları,
Aman Cânânım, aman!..
Şifâ bulmaz yaralar,
Gurur, gelir, yaralar;
Yönünü döner isen,
Dağlar, taşlar, yâr ağlar.
Sana dönmüşler yönü,
Unutmuşlar her günü;
Kaldır gecelerini,
Doğdur âşık gününü.
Seni seyretsin gözler;
Konuşur bütün sözler;
Kapında bekler (Emre),
Açılmasını gözler.
Zapteden: M. Görgün, Ö. Altınören.
Namrun, Saat:22.12
8.7.1960