Tuttun kalbimi, bırak,
Ciğerime etti tak;
Yaralandı her yerim,
İster isen, yar da bak…
Her yerinde yara var,
Şifâyı senden umar;
Mecrûh-olan bir gönül,
Ağlar; tutar mı karar…
Alevlenir ateşi,
Yoktur bu derdin eşi;
Tek oluyor bu hasret,
Yalınız; yok kardeşi.
Karâr-eylemiş o Yâr,
Gördüğü renge uyar;
Birine batsa iğne,
Acısını o duyar.
Ayrılmıştır kendinden,
Malıdır bütün beden;
Gözlerini görünce,
Onda gaaiboldum ben,
Arayıp da bulamam,
Nereye gitti âzâm?
Yanıp da kül olunca,
Ne zevk kaldı, ne de gam…
Benzedi yanmış küle,
Ne gelse, söyler, dile;
(Emre) canı unuttu,
Ağlayıp güle güle.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:19.00