Bir gönül, olsa hayrân,
Oradan doğar îman;
Katra, denize düşse,
Hiç bulunmaz ayıran.
Bakıp, ederler meşgul, (1)
Gözlere açıldı yol;
Güzel! seni saklayan,
Kapında bekliyen kul.
Sen saklanmışsın sırra,
Pusular kura kura;
Bak, gözü açıklara,
Hâcet var mı inkâra…
Onlara oldun ayân,
Gizlenmek, olmaz imkân;
Senin ile karışmış
Yarattığın her insan.
Bürünmek lâzım aşka,
Görünmek lâzm Hakka;
Yandı (Emre), kül oldu,
Gönülde, baka baka.
Doğdu ordan Muhammed,
Ateşlere yandı sed;
Yaradılan mahkûmdur,
Sevgiden almış kuvvet.
Zapteden: Müncibe Görgün, Şevket Kutkan.
Namrun, Saat:13.10 – 13.20
(1) Bu doğuşun birinci dörtlüğü doğduktan sonra, Emre, söyleyişi kesti: (Yüzüme bakıp, beni ayıktırıyorlar. Söyleyen gitti, söylemiyor) dedi. Bir müddet sonra yine söylemeye başladı; onun için ikinci dörtlük, (Bakıp, ederler meşgul) mısraıyle başlamıştır. 28.6.1960