Kadifeden kesesi,
Gönülden gelir sesi;
Bu öten bülbüllerin,
Nurdan olmuş kafesi.
Bakışlariyle öter,
Gönlünde güller biter;
Yakıyor, durmaz, hasret,
Yüzünü göster, yeter.
Kalbim yanarak bakar,
Dumanı durmaz, kokar;
Volkan oldu yüreğim,
Çıksa, dünyâyı yakar.
Böyle etti tecelli,
Devâm-eder ezelî;
Canı veren, görüyor
Sen gibi bir Güzeli.
Hasret çekmesi acı,
Yok bu aşkın ilâcı
(Emre) kapında kuldur,
Neyler taht-ile tâcı…
Zapteden: Emine ve Fikri Emre, Naciye Özhatay.
21.1.960 Saat:17.50