Ne güzeldir çifte kuzu…
Bunlarda yok varlık tozu;
Kâh inerek, kâh çıkarak
Tâzeledik yurdumuzu.
Her âşıklar etti hizmet,
Severek çektiler zahmet;
Rızâlillâh olan hâller,
Mutlakaa doğurur himmet.
Kabûl olur, ben taş olsam…
Eğer hâdimle baş olsam;
Dost için çalışanlara,
Nasîbolsa, yoldaş olsam…
Dâim ederim iftihar,
Mevlâ, yüzlerine bakar;
Sâdık bir âşık görürsem,
Gözlerimden kanlar akar.
Yârabbî sen eyle kabûl,
Senden böyle ister gönül;
Yönünü sana dönene,
Yüzlerine bak da sen gül.
Gece gündüz yalvarayım,
Yürüyüp sana varayım;
Bulduk bunlar ile seni;
Yabanda niçin arayım?
Kabûl olsun dileğimiz,
Açsın gönül çiçeğimiz;
Bizi istîlâ eyledi,
Seviyor Dört Meleğimiz.
Onlar, değil yerde, gökte,
İnsandaki olan gövde;
Hiç durmadan kan ağlasın
(Emre)deki bakan dîde.
Zapteden: Şevket Kutkan
Namrun, 19.9.957 Saat:14.00
Not: Yeni eve taşındıktan sonra küçük Oya Gülderen ile Suna Ersoy oynarlarken doğmuştur.