Gönül! arzûyu bırak,
Ne hâller ediyor, bak…
Cilvesidir Mevlânın,
Tebdîl-oluyor konak.
Göçüyoruz durmadan,
Karâr-eylemiş Rahman;
Ne nasîbeylediyse,
Sıkılmamalıdır can.
Her hâlleri, gel, gör hoş,
Dünyâ böyle kurulmuş;
Takdîr ne ise, olur,
Düzdür, değildir yokuş.
Sen yürü seve seve,
Hazmeyle öve öve;
Bizi Namrun yaylası,
Gezdirdi evden eve.
Murad, böyleymiş; kısmet;
Sebeb-oldu muhabbet;
Bize zillet ile bir
Saltanat ile devlet.
Hâle, (Emre)! râzı ol,
Buradan geçiyor yol;
Her şeyi biliyor (Dost),
Ne idrâk ediyor kul?
Zapteden: Neş’e Kayalıyük, Nazmiye Ersoy.
Namrun, 16.9.957 Saat:8.40
Not: Yaylada, bir evden diğerine taşınılırken doğmuştur.