Dinler, gözleri bakar,
Görülende hikmet var;
İçinde seyredeni
Görürsen, seni yakar.
Çıkar (Diş’i Mercan) dan,
(Gözü Sanki Fincan)dan;
Kaşlarına tutulan,
Tamam geçiyor candan.
Başı sanki bir küre,
Dönüyor yüzbin kerre;
Güneş, canı unutmuş,
Dönerek göre göre.
Durmaz seker ayağı,
Sırlar saklar dimâğı;
Bütün esrar bozulur,
Deprenirse dudağı.
Ağzındaki dönen dil,
Mevlâdan ayrı değil;
Nice söz haber verir,
Çıksa ordan Cebrâil…
Burada durur (Delîl),
Bekliyor nice (Kâmil)…
Birçoğu alır nasip,
Eğer verse (İsmâil).
Zapteden : Fuzûle Emre, Ekrem Özhatay
Saat:15
Not: Bu doğuş, Emre’nin torunu İsmail hoppalada oynarken doğmuştur.
27.5.1953