Devran durmaz, dönüyor,
Nice canlar yeniyor…
Bu ibreti görmiyen,
Ne diye öğünüyor.
Benlik kimseye kalmaz,
Ben! diyen, aşkı bulmaz;
Görene hep âşikâr…
Seyredip görenler az.
Destelmiş çok yaka,
Yönü döndürmez Hakka;
Eli çok kuvvetlidir,
Âşıkları bıraka.
Aşkı olmıyanı yer,
Uyanmak lâzımdır er (1)
İçinde yaşadığım,
İsmine denilmiş: “yer”.
Yeri seveni yiyor,
Sevenler, “benim!” diyor.
İbret gözü açıklar,
Ateş gömlek giyiyor.
Âşık isen sen de giy,
(Emre), aşka boyun eğ;
Dünya sana da kalmaz,
Cihana olsan da bey.
(1) Er = Erken. 24.10.1943