Devran açıldı, dolan!
Mahmur olur dolanan;
Bu takılan ziliften,
Var mı acep kurtulan…
Görünmüyor kurtulmuş,
Kurtulup rahat olmuş;
Bu âlemde zevk etmek,
Kan ile mi yoğrulmuş?
Kurtulunğ(1), tekrar tutar,
Kurtulsan tekrar arar;
Ben neyleyim, Cânâna,
Tutulmuşum çarnâçar.
Ayrılamam oradan,
Evvelden bitişik can;
O sevdada yok olsak,
Tekrar can verir Cânan.
Seyreder her mekâna,
Hükmeder Süleymana;
(Emre) bu sevda ile,
Bitişmiştir Rahmana.
Aşk deryasında, boğul,
Gel muhabbette yok ol;
Meftun oldun Dilbere,
Yokluktan geçer bu yol.
Yok olan olur vâsıl,
Bu benlikten ne hâsıl??
Yok olup vârolanlar,
Kendini bulur asıl.
Bak aşka bürünmüşe,
Yanıp da görünmüşe;
Müfessir tefsir etmez,
Seyredilen bu düşe.
Aşka düşmeli meğer..
Bilir, düşerse eğer;
Bu (Emre) seyredince,
Mahzunca boyun eğer.
Canı verir armağan,
Feda eder her zaman;
Şimdi görüp bakmıyan,
Sonunda olur pişman.
Her zaman olmaz fırsat,
Kabul olmuştur murat;
Kapı açılmış iken,
Sen (Emre) canını at.
Doğuş tarihi: 5.1.946
(1) Kurtulursun