Derdimi söylersem, nazlı Yâr ağlar,

Esrarlı deryâdır, görünür damla;
İnsanı yaradınğ, bir damla kandan, (1)

Derdimi söylersem, nazlı Yâr ağlar,
Gülmeyi bırakır, durmaz zâr ağlar;
İçinde durduğum, elle yapılmış,
Dört yanımı sarmış bu duvar ağlar.

Cennet mesîresi, güllü bağ ağlar,
Toros dedikleri, duran dağ ağlar;
Karşımda duranın, bütün bedeni,
İçindeki kemik, hem de yağ ağlar.

Sevdâya bürünmüş, dertli baş ağlar,
Gözler üstündeki çifte kaş ağlar;
Seyhanın ırmağı, doldurur deniz,
Durmadan gözlerden akan yaş ağlar.

Bu benim acıma, haberdâr ağlar,
Semâdan dökülen beyaz kar ağlar;
Düğün-bayram eden bütün dertsizler,
Yüzümü seyredip, yas tutar, ağlar.

Yüreğimin içi, çok delik, ağlar,
Bedenimi tutan her kemik ağlar;
Yanlarımı saran mihnet ile gam,
Damarımda gezen kan, ilik ağlar.

Bir ateşe düşmüş, (İsmâil), ağlar,
Ağzından söyleyen dertli dil ağlar;
Düşmüş, dayanılmaz o dertli hâle,
Eşi ile dostu, uzak el ağlar.

Zapteden: Vasfiye Değirmenci
Saat:19.00


27.2.1957