Defterini aldı, yürüdü Nine (1),
Fakat bu aşk beni bürüdü gine.
Bakın, bu (Emre) bir hale tutulmuş,
Defter yazmak, bozmak onun nesine…
Aşka düşen insan canı unutur,
Çırpınırken, ona denilir mi dur!
Dünyayı farketmez, son nefesteki
Sözleri dinlemek ona gelir zor.
Ona yeter Mâşukasının hâli,
Gözlerinden gitmez onun hayali,
Eğer gitse, dili tutulur, kalır,
Daim dinler onu bülbül misali.
Dünyayı unutmuş, ona aşk yeter,
Hasretin kokusu burnumda tüter;
Deliye akıllı nasihat etse,
Halleri artar da o olur beter.
Siz bu hali sorun pervanelerden,
(Emre) ateş olmuş, görünür beden;
Göz, kulak, hissiyet olur mu közde?
Yangına misaldir canı terkeden.
(1) Bayan Vasfiye Değirmenci. Samimî dostları kendisini böyle çağırırlar. 13.6.1948