Çok şükür, oldu bayram,
Şad oldu bütün âlem…
Bu dünyayı unutup,
Cânân! ben seni bilsem…
Gaibetsem ben beni,
Bilmem gelip gideni;
Cânân! senin yolunda
Çürüttüm bu bedeni.
Çürüdü, oldu ihya,
Seyr etti doya doya;
Bütün âlem seyreder:
Meğer bu aşka uya.
Gel Aşk! bizlere göster,
Bu fakir, seni ister;
Yolunda toprak oldu,
Dünyada nice dilber.
Yaktın beni ettin hûn, (1)
Söylersem olur uzun…
Herkes bu sözü duymaz,
Giymelidir kanlı don.
Rezil olduk herkese,
Aşkın geldi nefese;
(Emre) ateşe düştü,
Sesini nasıl kese…
Sesi kesemez yanan,
Ateşe yaktı Cânân;
Ben ateşe düşünce,
Görülmez iki cihan.
Görüldü, geldik vecde,
Ben canı verdim, müjde;
Senin aşkına düşen,
Seyreder, demez: nerde?
Âşık, Mâşuk, olur bir,
(Mâşuk)a keser her yer; (2)
Mâşuk senden ayrılmaz,
Yeter, (Emre), canı ver.
(1) Hûn = kan.
(2) Her yer Mâşuka kesmek = her yer Mâşukla dolmak. 1.10.1943