Cânânım! sensin ruhum,
Seni görenler mazlum;
Ezelden vâdeyledim,
İkrarımda dururum.
Bozulmaz doğru ikrar,
Öyle verilmiş karar;
Ben cihandan hiç korkmam,
Çünkü senin aşkın var.
Her yana aşktır siper,
İçinde saklı Dilber;
Ben seni bilmez idim,
Aşk bana verdi haber.
Görünce oldum yakın,
Gözündeyim ben Yâr’ın;
Yürekten yaralandım,
Ağrıyor, gelin, bakın.
Bu acıyı bilir kim?..
Bilirim, aşktır hekim;
Sükût etmek isterim,
Sabredemiyor dilim.
Âşıkta olmaz sabır,
O bilmez aslâ “hayır!”;
Ben onun kulu oldum,
Hallerime aşk nâzır.
Görürsem kalmaz tâkat,
Görenler ona hasret;
(Emre)! hasret çekene
Görmek olmaz mı kısmet…
15.3.1944