Bu yılanlar tutmaz avsun,
Çok faildir, değil yorgun;
Sağı, solu görmez oldu,
Yârı gördü, oldu vurgun.
Daim gözüm bakar durur,
Baka baka oldu mahmur;
Kirpiklerini ok etti,
Çeker, ciğerime vurur.
Durmadan umarım imdat,
Umarak ettirir feryad;
Ben o Yâra tutulalı
Bu dünyadan almadım tad.
Gam ile tükendi ömrüm,
Elleri bağlı dururum;
Gözlerimi ben açtıkça
Dostun yüzünü görürüm.
Bakışından tuzak kurmuş,
Tutmak için hazır durmuş;
Benim bütün varlığımı,
Bütün gamlarla yoğurmuş.
Ben çok eyledim istirham,
Hiç elden bırakmıyor gam;
Onun pençesine geçmiş,
Kurtulmuyor benim yakam.
İmdad eylemeli Rahman,
Tahammül eyliye bu can;
Pençesinden kurtulmağa
Yardım etsin iki cihan.
Onlar almış “kün!” emrini,
Dirilip bulmuşlar beni;
Aman (Emre), iftihar et,
Gam gelmiş, beğenmiş seni.
12.6.1947