Bu insanın gözlerinde, nice esrar gizlidir…

Bu insanın gözlerinde, nice esrar gizlidir…
Nutkeyleyen sözlerinde, Güzel Gaffar gizlidir;
Gözü göze fedâ edip, seyredene açıktır,
Tebessümlü yüzlerinde, aşklı Dîdar gizlidir.

Yüreğinin ortasında, birtek Hicaz gizlidir,
Huzur tutan idrâk eder, (Dâim Namaz) gizlidir;
Reddi yoktur, kabûl eder, merhametli Gaffardır,
Hazînesi hiç tükenmez, bitmez muraz gizlidir.

Ölümü yok, kendi diri, âbıhayat gizlidir,
Veren sâkî alan sâkî, orda her tad gizlidir;
Söylemekle dile gelmez, târîfi yok bir hâldir,
Binbir isim anılıyor, bilinmez ad gizlidir.

Bir noktadır önü, sonu, nice felek gizlidir,
Hiç şekli yok, şimâli yok, (1) hûri, melek gizlidir;
Gönüllerde bir bahçedir, durmaz kokar gülleri,
Yere düşüp toprak olmaz, ölmez çiçek gizlidir.

Söz ırmağı, çalkanarak, nazlı akar, gizlidir,
Her katrası, bir göz olmuş, bize bakar, gizlidir;
Dermansız dert, bu (Emre)yi, inil inil inletir,
Ne ateştir, içten içe, durmaz yakar, gizlidir.

Ayakları yerde durur, Arşta başı gizlidir,
Gönül içi, Levh-i Mahfûz, gözü, kaşı gizlidir;
Kesilip de yapılıyor nazariyle, bir kalem,
Candan cana göveriyor, böyle aşı, gizlidir.

Görünendir, gören kendi; bir cemâldir, gizlidir,
Muhît olmuş her zerreyi, sırlı hâldir, gizlidir;
Kendi saklı, kendi arar, anlaşılmaz muammâ,
Kendi söyler, kendi dinler, bir suâldir, gizlidir.

Alan kendi, veren kendi; yine cevap gizlidir,
Her tarafta okunuyor açık kitap, gizlidir;
Ne eylesin, bak bu (Emre), seyredince şaşırdı.
O Sultâna saray olmuş, kendi harap, gizlidir.

Zapteden: Fuzûle Emre
Saat:13.30

(1) Şimâl = Şemâil. 2.7.1955