Bu ilim, Bahrisefid…
Hakka âşıksan işit;
Sen nefsine uyarsan,
Sana ne yapsın mürşit…
O der: uykudan uyan!
Uyanmaz, nefse uyan;
Her gönüle seyreder,
Hakkın sözünü duyan.
Aldanma her sözlere,
“Hâl” gerektir bizlere;
Ahmed yoluna giden,
Düşer mi her izlere?..
Ehli isen, aşikâr:
Sen nefsine ol süvar; (1)
Herbir sözü dinleme,
Senden sana doğru var.(2)
Kulak verirsen bana,
Dinlersen yana yana,
Tekrar, tekrar söyleyim:
Doğruluk lâzım sana.
Doğru ile beraber,
Âşık olduğun Dilber.
Eğer lezzet istersen,
Sana âşıklık yeter.
Bilir bu hâli; âşık,
Fakat kana karışık…
Can, ciğer tutuşmalı…
(Emre) buna alışık.
19.12.942
(1) Süvar olmak = binmek.
(2) Var = git. “Doğru” kelimesi, burada, her iki mânasıyle de kullanılmış oluyor.