Bu hâl, bir (derya-yı vahdet),
Hiç dibi görünmez, âdet;
Yüzmesini bilen girer,
Orda biter her ibadet.
Tekmil olur orda vâde,
Tükenir bütün irade;
Âdem derisinden olmuş,
Namaz kılana seccade.
Kılan, olur Hakka yakın,
Canın varsa, varma sakın…
Gönül! eğer kılacaksan,
Kefeni boynuna takın.
Âşıklara budur namaz,
Ölür, eylemez itiraz;
Orda nice baş kesilir,
Nedir diye soran olmaz.
Her evliyalar oradan,
Geçer iken alır ihsan;
O deryanın dalgaları,
Yaklaşınca görünür kan.
Dalga çarpar, eder temiz,
Nasıl edip girelim biz?
Muhiddin, Nesimî, Halil
Kenarında gösterir iz.
O izlere ayak basan,
Nidelim, düşünemez can;
(Emre), canından geçersen,
Yüzbin can edilir ihsan.
24.4.1948