Bu deblek (1) nasıl öter…
Dost aşkı bize yeter…
Kim bu aşka düşerse,
Benlikten kalmaz eser.
Acep nasıl varılır,
Bakarsam Arş yarılır;
Yaran varsa, düşünme,
Dost eliyle sarılır.
Sarılır, bulur şifa,
Görülür o Mustafa;
Görenler hükmediyor,
İyi bil, (Kaf)tan (Kaf)a.
(Kaf)tan ediyor seyran,
Ben gördüm oldum hayran;
Eğer görmek istersen,
Bu ateşe sen de yan,
Çabuk yan da sen ol kül,
Diri olma, bil de öl;
Seyran eyle o dağı,
Her yanları bütün gül.
Âşık olana kokar,
Türlü türlü koku var;
Bu gül, ateşe benzer,
Yanmıyan, görür, korkar.
(Emre), durma canı at,
Yanmazsan olunğ (2) berbat;
Bu ateşte yanarsan,
Bulursun ölmez hayat.
(1) Deblek = darbuka
(2) Olunğ = olursun. 26.9.1943