Bu ateş bitmez oldu,
Dumanı tütmez oldu;
Biz bir hâle tutulduk,
Akıllar yetmez oldu.
Göründü (Gönül Bağı),
Kokuyor onun yağı;
O (Gizli Hazîne)nin
Açılmıştır kapağı.
Kalmadı bir şey, gizli;
Îlân ediyor dili:
Anahtarı: ateşten;
Tutmaz kimsenin elini.
Gördü orada Mûsâ,
Onda gizlidir Îsâ;
Diyorlar: (Birgün iner);
Zor açılır o kasa.
Ordan taksîm olur can,
Ordadır iki cihan;
Orada hükmediyor
Nice yüzbin Süleyman…
Oraya yetişir dîn,
Orda olunur emîn;
Ordan dâvet ediyor
O (Şefî’-ül-Müznibîn).
Oradadır şefâat,
Ordadır ölmez hayat;
(Emre) varıp görünce,
Dimağına geldi tad.
Zapteden: Vasfiye Değirmenci, Ekrem ve Mehmet Özhatay
Saat:13.55
22.1.1954