Bu aşk, her hâlimi, tebdîl eyledi,
Nefsimin gözünü, alîl eyledi;
Benim âzâlarım, durmaz konuşur,
Nice lisan bilir, hep dil eyledi.
Bütün sultanların, benim sultânı!
Cümle yaşıyanı diri tutanı;
Mevlâ âşıkları, çağırır beni,
Gönül evlerinde, hem de yatanı.
Aşka gark eylerim, gönül vereni,
Mânâ gözleriyle, bakıp göreni;
Mâmur binalarda, defîne olmaz,
Durmadan gezerim, yıkık öreni. (1)
Her tarafı Muhît, bir canım benim,
Kâşâne, kullara, vîrânım benim;
Dünyâyı, sevene, verdi emânet, (2)
Benden başka görmez, Hayrânım benim.
Onların aklıdır, bana seyrangâh;
Kapalı sırrıma, onlardır âgâh;
……………………………………………
……………………………………………
Zapteden: Nesimi Özsevenler, Selim Akgül.
Saat:18.32-18.43
(1) Ören = harâbe.
(2) Emanet = muvakkat.
Not: Emre, yarım kalan bu doğuş için: (Arkası gelir ama, kimbilir ne vakıt… Bu doğuşun sonunda söylenemiyen, yarım kalan mânâ, başka bir şeye, başka bir doğuşa karışarak gelir) demiştir. 21.2.1954