Bize ne eyledin, Dilber!

Bu Mevlânın işine bak…
Bizi diri kılan gıdâmız, aşktır,
0

Bize ne eyledin, Dilber!
Her yandan kesildi haber;
Neler bilirdik evveli…
Unuttuk, kalmadı ezber.

Okuyoruz biz, gözünden,
Görünmüyor bize beden;
Aklımız, fikrimiz vardı,
Nûr Cemâlini görmeden.

Bize aşkı veren, Sensin,
Kalbimizden gören, Sensin;
Erilmiyen yol idi bu,
Kanatlanıp eren, Sensin.

Yüzlerce yıl, zamân-oldu,
Cümle âlem, bir can-oldu;
Âdemden bu ana kadar,
Vakıtlar bitti, ân-oldu.

Bütün gören, Sen imişsin;
Ruh musun Sen, beden misin?
Kendime varlık verirdim,
Neyim vardır? ben imişsin.

Ne ben varım, ne irfânım;
Canın-oldu, hep her yanım;
Nere gitti bu (Emre)lik?
Soydun, şimdi ben üryânım.

Zapteden: Müncibe Görgün, Emine Başman, Şevket Kutkan.
Namrun, Saat:21.23

7.7.1953