Bir söz geliyor hitap:
Bu beden olur harap;
Bu esrarlı sözlerden,
Ehli isen hisse kap.

Hep bu varlık, emanet,
Gelene yoktur adet;
Dostu yananlar bulur,
Evvelden budur âdet.

Haktır bunun sahibi,
Biliriz, bizim gibi; (1)
Sen varlığı terk eyle,
Bulunmaz bunun dibi.

Her gelenler bırakır,
Geçerler takır takır;
Bu hikmeti anlıyan,
Seyreder, kalbi şakır.

Bilenler oldu ferah,
Ona bilindi Allah;
Dostu canda bilmiyen,
Sonunda eyler eyvah.

Bilenler, olur serin,
Hikmetini Dilberin;
Eğer benden duyduysan,
O yola canı verinğ. (2)

Bu iş biter böylece,
Oku da etme hece;
(Emre), ilmi bildiysen,
Sana hiç olmaz gece.

(1) Vücudumuzu, bize ait bir şey zannederiz; bizim sanırız.
(2) Verinğ = verirsin. 5.9.1943