Bir şişe, iki kaşık,
Vuralım, etsin şık şık…
Deblekle şişe sesi,
Birbirine karışık…
Bazı düşeriz gama,
Ondan sonra ilhama,
Bin yıl tarif etseler,
Bu hâl ermez hitama.
Boyundur sanki selvi,
Senden kovarsan devi;
Sultana saray olur
Civânın gönül evi.
Görünmez çok haller var,
Beni davet eder Yâr;
“İki cihan güzeli”
O evde mekân kurar.
Burada tutar mekân,
Orda durur her zaman;
Bir aynaya bakarsan,
Her zaman verir ferman.
Fakat olmaz âşikâr,
Yüzüne nikap tutar;
Yere, göğe sığmıyan,
Temiz gönülde yatar.
Güller açar uyana (1)
Gıda verir her yana;
Bizler bir suç edersek
Orda duran utana.
Bakın (Emre) nin suçu,
Şarktan garbedir ucu;
Rahmanlıktan affeder,
Gönüllerde durucu.
(1) Uyana = uyan için. 1.7.1945