Bir Sâkî)den içtim, kadeh dolusu,
Verip içirdiği, değildi bir su;
Acep rüya mıdır, acep hayâl mi?
Alıp içenlerin, kalmaz uykusu.
Nurdan yapılmıştır, verenin eli,
Bülbül olup öter, içenin dili;
O makaamı duyan, lezzet almazsa,
Hiç hoşuna gitmez, âdet, der: deli!
İnsan, hâli ile, eder iftihar,
Her neyi severse, gözleri bakar;
Alıp da içince, bu deli gönlüm,
Yakar, gözlerimden, kanlı yaş akar.
Ona fedâ olmuş, kalbim dimâğım,
Her dâim zikreder, benim dudağım;
Geceyi, gündüzü, farketmez oldu,
Sadâsını dinler, durmaz, kulağım.
Bende bırakmadı, küfrü, isyânı,
Kendine benzetti, bütün insanı;
Gören, görmek ister, her ân, her dâim,
Âşıklar neylesin, şöhreti, şânı…
Zapteden : Fuzûle Emre
Saat: ?
Not: Bu doğuş yarım kalmıştır. 9.3.1953