Bebeği sardı iştah,
İstîlâ etti Allah;
Aşk gelip sarmayınca,
Hiç affedilmez günah.
Girmeyince mektebe,
Bu dîn ile mezhebe,
Aşk güneşi çavmadan,
Kabul olur mu tövbe?
Burda yok Sırat, Mîzân,
İstîlâ etti Cânân;
Esîr olmadan nefis,
Kurtulabilmez insan.
Bentleri kırılmadan,
Bu aşka sarılmadan,
Anlaşılmaz bu esrar,
O ele varılmadan.
Var yetmişiki hicâb,
Sonudur: günah, sevap;
Kovalarsın, o kaçar,
Suya benzer ya, serap…
Bil, boğulursun susuz,
Anlaşılmaz bu rumuz;
Canı vermeden olmaz:
Cevher olur mu ucuz?
Alır da bu dünyâ, yer,
(İsmâil)! sen uyan er; (1)
Tasavvufta yok olan,
Duyanlara böyle der.
Zapteden: Nesimi Özsevenler
Saat:12.53
Not: Bu doğuş da, küçük İsmâil hoppalada oynarken doğmuştur.
(1) Er = Erken. 20.2.1954