Bakın benim feryadım…
Her ağızlarda tadım…
Aşk bir nâra attırır,
Vahdet iline adım.
Orda yedirir meyva,
Orda yaptırır yuva…
Ordaki aşk aslanı,
Benlik olanı kova…
O tutar, eder ıslâh,
Çünkü bu hâle âgâh…
Odur benim kardeşim,
Gönüle verir ferah.
“Hâl” eylemiştir zuhur,
Delilik ile meşhur;
“Kâmil” e deli derler,
Dahi (1) verirler rapor.
Zuhurundan anlanmaz,
Acı gelir bu avaz
“Vâdî-i cünun” geçer,
Yürümiyen varamaz.
Ehline bu hâl ayan,
Allahtan almış nişan;
Âşıklar aşka düşmüş,
Yetiş (Emre), sen de yan.
(1) Dahi = hem de.