Bahar gelir gül açar,
(Âdem)e koku saçar;
Bal arısına bakın,
Gül kokusundan kaçar.
Gül nasiptir insana,
Açılmış, bakar sana,
Seyreyleyin bülbüle,
Sararmış yana yana.
Gül için eder feryat,
Kavuşur, alır murat;
Bu hikmeti bilenler,
Günâhtan eder berat.
Gül, âşıklara nasip,
Aşka olanlar sahip…
Biz çok kelâm dinledik,
Eğer bilmezsek ayıp!..
Gönülde olur fidan,
Kokusu bize ihsan;
Kokusu esrarlıdır,
Alamıyor her insan.
Bekler bizi domurcak,
Sen (gönül) e gir de bak…
O güle âşık olan,
Yanar, demez (enelhak!)
Açılır çeşit çeşit,
Tarif ediyor Mürşid;
Allahın kelâmını
Aşka yanandan işit.
Kokusu senden sana,
Kokar o gül sultana;
O kokuyu alanlar,
Daim durmadan yana.
Tarif eyledik gülü,
Gören, oluyor ölü;
Bu biçare (Emre) den
Ötüyor aşk bülbülü.
15.9.1944