Ayna süslenmiş siyah,
Bakan görüyor: Allah
Yüzü temiz olmıyan,
Bakıp ediyor ikrah.
Çalışıp edek (1) temiz,
Görünüyor yüzümüz,
Bu haller bizden bize,
Ehlinedir sözümüz.
Bu yüzü yıkar seller,
İkrah ediyor eller;
Edenler, kendisinden…
Bilmez de bizden beller. (2)
Şükür, ayineyiz biz,
Yüzümüz, Haktan, temiz…
Tâ ezelden yıkadı
İlim denilen deniz.
Hiç bir daha kir tutmaz,
Seyreyleyen, unutmaz;
Karga ağzına alsa,
Şekeri, bilip yutmaz.
Alıp da yer dudular, (3)
Çün (4) ağzında tadı var…
Ateşler denizinde
Bu aynayı yudular. (5)
Onun için çok berrak,
Oradan görünür Hak;
(Emre), yüzünü yıka,
Allah görünüyor, bak!
(1) Edek = edelim.
(2) Bellemek = zannetmek, sanmak.
(3) Dudu = papağan.
(4) Çün = çünki.
(5) Yumak = yıkamak; yudular = Yıkadılar. 27.12.1944