Aşk ediyor soytarı,
Unutturuyor ârı…
Yüzünü seyreyliyen,
Terk eder bu diyarı.
Seni gören utanmaz,
Her sözlere inanmaz;
Aşkına kul olanlar,
Cihan yansa da yanmaz.
Görenler uyanıyor,
Ateşe dayanıyor;
Gözüm seni göreli,
Her yanlarım yanıyor.
Yanarım, duman tütmez,
Aşkın başımdan gitmez;
Bu gönül haraboldu,
Baykuştan gayri ötmez.
Her dem baykuş ötüyor,
Senin sırrını diyor…
Kanlı gömlek gönderdin,
Fakir (Emre) giyiyor.
Bu kan, burnuma kokar,
Ateşin beni yakar;
Ben durmadan yanarken
Âlem yüzüme bakar.
Derdini bilmez âlem,
Canım oldu cehennem…
Bu sırları yazamaz,
Kulun yaptığı kalem.
O, yazıyor zâhirî,
Bu ilimden çok geri…
(Emre), zâhir göz, görmez,
Yok “Kalem”in eseri.
30.12.942