Aşk bize oldu kısmet,
Ondan isteriz himmet;
Bu hâl bizi sarınca
Bize görünür Ahmed.
İşte budur tam visal,
Tükenir hep kıylükal;
Biz bu hale düşünce
Her taraf olur hayal.
“Yâr” görünür içinden,
Tadı alır seyreden;
Bu ışığa bürünür
Bütün halkolmuş beden.
Birbirinden seçilmez,
Bunu görmiyen bilmez;
Bu bir aşk badesidir,
Yanmayınca içilmez.
Bu, bir nokta, sayılmaz,
Gören onu ayılmaz;
Gören, kendisi olur,
O noktadan ayrılmaz.
Gark eylemiş cihanı,
Damarda gezen kanı;
(Emre), sen seni bırak,
Yok ol, noktayı tanı.
9.7.1944